Για πρώτη φορά στην Ελλάδα αναπτύσσεται ολοκληρωμένη πρωτότυπη μεθοδολογία για την αυτοματοποιημένη παρακολούθηση της κατάστασης κρίσιμων μηχανικών εξαρτημάτων σε σιδηροδρομικά οχήματα, καθώς και για την εκτίμηση της εναπομείνασας ζωής τους. Αυτό πραγματοποιείται στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου ΜΑΙΑΝΔΡΟΣμε τη σύμπραξη του Εργαστηρίου Στοχαστικών Μηχανολογικών Συστημάτων & Αυτοματισμού (ΣΜΣΑ) του Τμήματος Μηχ/γων & Αερ/γων Μηχ/κων του Πανεπιστημίου Πατρών και της Αττικό Μετρό Α.Ε.Το έργο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της Ενιαίας Δράσης Κρατικών Ενισχύσεων Έρευνας, Τεχνολογικής Ανάπτυξης & Καινοτομίας «ΕΡΕΥΝΩ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ – ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ» του Ε.Π. «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ)», ΕΣΠΑ 2014 – 2020, επιδιώκοντας τη σύνδεση της έρευνας και της καινοτομίας με την επιχειρηματικότητα καθώς και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας των Ελληνικών επιχειρήσεων προς τις διεθνείς αγορές.
Στόχοι του έργου. Ο κύριος στόχος του έργου είναι η ανάπτυξη αποτελεσματικής καινοτόμου μεθοδολογίας για τη συνεχή και αυτοματοποιημένη παρακολούθηση της τρέχουσας κατάστασης (Condition Based Monitoring, CBM) οχημάτων σιδηροδρομικών συρμών κατά τη διάρκεια της κανονικής λειτουργίας τους, η οποία θα συμπληρώνεται από τεχνικές εκτίμησης της εναπομείνασας ζωής (Remaining Useful Life Estimation, RULE) κρίσιμων εξαρτημάτων. Ησχετικήμονάδααυτόματης παρακολούθησης θα μπορεί να εγκατασταθεί σε οποιοδήποτε όχημα σιδηροδρομικού συρμού (βλ. Εικόνα 1) αποσκοπώντας σε βελτίωση της ασφάλειας και της άνεσης των επιβατών, αλλά και στη σταδιακή αντικατάσταση της κλασικής κοστοβόρας προληπτικής συντήρησης (preventive maintenance) με στρατηγική προγνωστικής συντήρησης (predictive maintenance). Βάσει μιας τέτοιας στρατηγικής,η συντήρηση θα εστιάζει σεεξαρτήματα στα οποία διαγιγνώσκεται αρχόμενη βλάβη, καθώς και σε εξαρτήματα με περιορισμένη εναπομείνασα ζωή, επιτυγχάνοντας τα εξής: α)Σημαντική μείωση απροσδόκητων βλαβών που οδηγούν σεακυρώσεις ή/και καθυστερήσεις δρομολογίων,β) μείωση του κόστος συντήρησης δεδομένου ότι θα συντηρούνται μόνο οι υποδομές που χρειάζεται, καιγ)μείωση τουχρόνου καθήλωσης (downtime) των οχημάτων για συντήρηση αυξάνοντας συνολικά το χρόνο και – εν γένει –το συντελεστή αξιοποίησης των συρμών.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το περιοδικό γίνετε συνδρομητές.
