Η σύγχρονη τεχνολογία στεγανοποίησης περιορίζει τις διαρροές και τα ανεπιθύμητα υδατικά απόβλητα, αυξάνει την ενεργειακή απόδοση και την αξιοπιστία των αντλιών και επιτυγχάνει μακροπρόθεσμη λειτουργική εξοικονόμηση.
Το νερό είναι ένας από τους πιο ζωτικούς και ταυτόχρονα από τους πιο σπαταλούμενους πόρους στη γη. Αν και τα τελευταία χρόνια ο κλάδος των εξορύξεων υιοθετεί τεχνολογίες όπως η αυτοματοποίηση και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για την αύξηση της αποδοτικότητας και της βιωσιμότητας, εντούτοις παραμένει καθηλωμένος σε ότι αφορά την τεχνολογία των αντλιών λάσπης(slurrypumps) που χρησιμοποιούνται ευρέως σε αυτές τις διεργασίες.
Σε γενικές γραμμές, οι κατασκευαστές αντλιών λάσπης ακολουθούν τρεις προσεγγίσεις για τη στεγανοποίηση: ειδικό μηχανικό περίβλημα (μηχανική συσκευασία,mechanicalpacking), με εξωτερική πτερωτή (expellers, γνωστές και ως «δυναμικές» στεγανώσεις) και μηχανικοί στυπιοθλίπτες (mechanicalseals).
Κάθε μια από τις παραπάνω προσεγγίσεις έχει μια σειρά από περιορισμούς σε ότι αφορά την αξιοπιστία, τους μέσους χρόνους εμφάνισης αστοχιών (meantimesbetweenfailure– MTBF), των απαιτήσεων συντήρησης και του (υψηλού)λειτουργικού κόστους. Οι παράγοντες αυτοί επιβάλλουν στους διαχειριστές ορυχείων και πάσης φύσεως εξορυκτικών δραστηριοτήτων την επαναξιολόγηση των μεθόδων στεγανοποίησης. Εταιρείες των οποίων οι δραστηριότητες επιβάλουν την τήρηση του προτύπου ISO-14001 για τα συστήματα περιβαλλοντικής διαχείρισης και του προτύπου ISO-50001 για τα συστήματα διαχείρισης ενέργειας θα πρέπει να περιορίζουν τα απόβλητα νερού και την υψηλή κατανάλωση ενέργειας που είναι επακόλουθα της χρήσης των κλασικών μεθόδων στεγανοποίησης.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το περιοδικό γίνετε συνδρομητές.
