Οι πρώτοι ηλεκτρονικοί ζυγοί εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ’70. Η αξιοπιστία και ακρίβεια τους γρήγορα οδήγησε στην αντικατάσταση των μηχανικών ζυγών. Ένας τυπικός ηλεκτρονικός ζυγός γενικής χρήσης αποτελείται από 3 μέρη:

Την δυναμοκυψέλη (load cell) που μπορεί να είναι μία ή περισσότερες (συνήθως 4) ανά ζυγό.
Την πλατφόρμα τοποθέτησης του υπό ζύγιση προϊόντος.
Το τερματικό (weighing terminal) που περιλαμβάνει την ψηφιακή οθόνη, το πληκτρολόγιο (πλήκτρα μηδενισμού, απόβαρου κ.α.) και σε μερικές περιπτώσεις έναν ενσωματωμένο εκτυπωτή.

Οι ηλεκτρονικοί ζυγοί διακρίνονται ανάλογα με το πεδίο εφαρμογής τους στις εξής τρεις κατηγορίες:

Ζυγοί λιανικής πώλησης, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για ζύγιση προϊόντων στα σημεία λιανικής πώλησης
Εργαστηριακοί ζυγοί, που έχουν μεγάλη ακρίβεια αλλά μικρή δυναμικότητα (τυπικά έως 1000 γραμμάρια)
Βιομηχανικοί ζυγοί, που καλύπτουν την περιοχή ζύγισης από μερικά γραμμάρια μέχρι 50 τόνους και σε μερικές περιπτώσεις και περισσότερο (π.χ. γεφυροπλάστιγγες).

Οι γενικοί ηλεκτρονικοί ζυγοί καλύπτουν τη συντριπτική πλειοψηφία των βιομηχανικών εφαρμογών ζύγισης και τους βρίσκουμε στην παραλαβή εμπορευμάτων και Ά υλών, στους χώρους παραγωγής και στους χώρους αποθήκευσης και αποστολών.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο γίνετε συνδρομητές και ζητήστε μας κωδικό πρόσβασης.

Πατήστε εδώ ...