Στη βιομηχανία και τις κατασκευές εμφανίζονται διαρκώς νέα υλικά που πρέπει να συγκολληθούν για την κατασκευή μιας δομής ή ενός προϊόντος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν νέα, ελαφρύτερα υλικά (συχνά μη-μεταλλικά), που κατασκευάζονται από εξωτικά κράματα (πιο ανθεκτικάαπό το ατσάλι)και χρησιμοποιούνται σε μορφή πλάκας. Τα υλικά αυτά  είναι συνήθως πολύ λεπτά για να συνδεθούν αποτελεσματικά ενώ ησυγκόλλησή τους με κάποιο ανόμοιο υλικό είναι δύσκολη: η τελική σύνδεση δε θα είναι ομοιογενής και πιθανά θα εμφανίζει αστοχίες.
Με τη συγκόλλησηενώνονταιυλικά, συνήθωςμέταλλα ήθερμοπλαστικά. Συνήθως, αυτό γίνεται με τήξη ενός υλικού εργασίας και την προσθήκη ενός υλικού πλήρωσης ώστε να σχηματιστεί μια λίμνη (pool)τηγμένου υλικού(γνωστή ως λίμνη συγκόλλησης) που ψύχεται να εξασφαλίσει μια ισχυρή ένωση. Η συγκόλληση (welding) διαφέρει από την κόλληση (soldering)και τη χαλκοκόλληση (brazing), διαδικασίες οι οποίες περιλαμβάνουν την  τήξη ενός υλικού με χαμηλότερο σημείο τήξης μεταξύ των τεμαχίων εργασίας για να σχηματιστεί ο μεταξύ τους δεσμός. Τα υλικά εργασίας καθαυτά, στην πραγματικότητα δεν λιώνουν.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο γίνετε συνδρομητές και ζητήστε μας κωδικό πρόσβασης.

Πατήστε εδώ...