Η λειψυδρία και η ρύπανση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη ανάγκη επαναχρησιμοποίησης των επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων για άρδευση αλλά ακόμη και για ανθρώπινη κατανάλωση (πόσιμο νερό ή μη). Η ανάγκη αυτή οδηγεί στην έρευνα και ανάπτυξη νέων τεχνολογιών προχωρημένης επεξεργασίας για την αφαίρεση εκείνων των ρύπων που εμποδίζουν την επαναχρησιμοποίηση των επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων.
Ήδη έχουν δρομολογηθεί οι απαιτούμενες αλλαγές στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας (όπως αυτή ενσωματώθηκε στο Εθνικό Δίκαιο με την ΚΥΑ 145116/2011) για την επαναχρησιμοποίηση των επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων. Επίσης, στα εγκεκριμένα (αναθεωρημένα) Σχέδια Διαχείρισης των Λεκανών Απορροής των Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) δίνεται σαφής κατεύθυνση για την αύξηση της αποδοτικότητας της χρήσης νερού σε υποδομές εγγείων βελτιώσεων μέσω και της χρήσης εναλλακτικών πηγών νερού για άρδευση (πχ. ανακυκλωμένα ή/και επαναχρησιμοποιούμενα ύδατα).
Με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ «για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων», όπως αυτή ενσωματώθηκε στην Ελληνική νομοθεσία με το Νόμο 3199/2003, επιβάλλεται πλέον η ανάκτηση κόστους για τις υπηρεσίες ύδατος. Ειδικότερα, με την 135275/2017 Απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, εγκρίθηκαν οι γενικοί κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδατος για διάφορες χρήσεις, οι κανόνες και τα μέτρα βελτίωσης των υπηρεσιών αυτών και ο καθορισμός των διαδικασιών και της μεθόδου ανάκτησης του κόστους των υπηρεσιών αυτών, συμπεριλαμβανομένου του περιβαλλοντικού κόστους και του κόστους υδατικού πόρου, ώστε να επιτυγχάνεται η βιώσιμη χρήση και η βελτίωση της κατάστασης των υδάτων και να διασφαλίζεται ο συνταγματικά κατοχυρωμένος δημόσιος χαρακτήρας του νερού.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το περιοδικό γίνετε συνδρομητές.
