Η έλλειψη πόσιμου νερού σε πολλά νησιά της Ελλάδας, έχει σαν αποτέλεσμα την χρήση υδροφόρων για τη μεταφορά του και κατά συνέπεια την αύξηση του κόστους του νερού. Το μέσο ετήσιο κόστος της μεταφοράς είναι περίπου 8,2 €/m3. Η μεταφορά νερού μπορεί να δημιουργήσει δυσμενείς οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όπως η ελαχιστοποίηση των υδάτινων πόρων και η αύξηση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου. Η χρήση ιδιωτικών πηγαδιών για τις αρδευτικές ανάγκες οδηγεί στην ταπείνωση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα, την εξάντληση των υπογείων υδάτων και στη δημιουργία του φαινομένου της υφαλμύρινσης με την εισχώρηση του θαλασσινού νερού στο υπέδαφος.
Η αφαλάτωση με τη μέθοδο της αντίστροφης ώσμωσης απαιτεί την μικρότερη μέση κατανάλωση ενέργειας και συνδυάζεται άριστα με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ). Η χρήση ΑΠΕ για την ικανοποίηση των ενεργειακών απαιτήσεων της αφαλάτωσης μπορεί να οδηγήσει στη μείωση του τελικού κόστους του αφαλατωμένου νερού. Επίσης, ενισχύει τη σχέση ενέργειας-νερού- περιβάλλοντος, αφού αποτελεί μια βιώσιμη προσέγγιση για την αύξηση της διαθεσιμότητας πόσιμου νερού χωρίς τις αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της χρήσης ορυκτών καυσίμων.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το περιοδικό γίνετε συνδρομητές.
