Ενας πολύ σημαντικός παράγοντας στα Συστήματα και Δίκτυα Πεπιεσμένου Αέρα που κινεί κάθε παραγωγική δραστηριότητα είναι ο βαθμός καθαρότητας, και ο οποίος θα πρέπει να είναι ανάλογος για το είδος και την κατηγορία της εφαρμογής. Στα Συστήματα Πεπιεσμένου Αέρα υπάρχουν πάρα πολλές τεχνικές και τρόποι επεξεργασίας που καθορίζουν το πόσο «καθαρός» είναι ο πεπιεσμένος αέρας. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να ξαδιαλύνουμε τις τεχνικές αυτές και να δώσουμε ορισμούς και μερικά παραδείγματα έτσι ώστε να δούμε τα συν και τα πλυν των μεθόδων αυτών. Επίσης πολύ σημαντικό είναι ο τρόπος και οι προδιαγραφές που πρέπει να μετράμε αυτή την ποιότητα έτσι ώστε να γνωρίζουμε τα ακριβή, πραγματικά αποτελέσματα, και κατά πόσο είναι σίγουρο ότι παίρνουμε αυτό το βαθμό καθαρότητας, από το Σύστημα Επεξεργασίας.
Πρώτα, πρώτα, θα ξεκινήσουμε από τις προδιαγραφές που ορίζουν τα θέματα ποιότητας και καθαρότητας σε Συστήματα Πεπιεσμένου Αέρος. Έχουμε 3 βασικές κατηγορίες, τις παραγωγικές εφαρμογές (βιοτεχνίες, βιομηχανίες, συσκευασία), που καθορίζουν το βαθμό καθαρότητας σε Σωματίδια, Υγρασία/νερό, και Λάδι, και τα οποία ανάλογα με την εφαρμογή πρέπει να καθορίζεται με σαφήνεια, σε ποια κλάση ανήκει. Η δεύτερη κατηγορία είναι σε ορισμένες κρίσιμες εφαρμογές, όπως είναι η παροχή Αναπνεύσιμου Πεπιεσμένου Αέρα, όπου εκεί επιπρόσθετα (σε σχέση με το προηγούμενο), πρέπει μετριέται η περιεκτικότητα σε Μονοξείδιο (CO) και Διοξείδιο (CO2). Τέλος υπάρχει και η κατηγορία των φαρμακευτικών εργοστασίων και των νοσοκομείων όπου εκεί επιπρόσθετα πρέπει να μετρούνται στοιχεία όπως βακτήρια που μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα υγείας.
Η βασική προδιαγραφή είναι το ISO 8573 το οποίο έχει καθοριστεί από το 1991 με τελευταία αναθεώρηση το 2010 ( ISO 8573:2010 ) που με περισσότερη σαφήνεια καθορίζονται οι κλάσεις και η περιεκτικότητα σε σωματίδια ανάλογα με το πάχος του κόκκου.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το περιοδικό γίνετε συνδρομητές.
