Σε πολλές εφαρμογές της βιομηχανίας και των κατασκευών, η σύνδεση όμοιων ή ανόμοιων υλικών είναι μία καθημερινή απαίτηση. Συγχρόνως μπορεί να αποτελεί και σημαντική πρόκληση. Η συγκόλληση είναι μία από τις νεότερες μεθόδους σύνδεσης με πολλά πλεονεκτήματα συγκριτικά με άλλες, καθώς δίνει βελτιωμένα αποτελέσματα, έχει μικρότερο κόστος, δεν αυξάνει πολύ το τελικό βάρος της κατασκευής κ.ά. Σημαντικές παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να εξασφαλίζονται κατά τη συγκόλληση είναι η δημιουργία ισχυρών δεσμών και παράλληλα η διατήρηση των μηχανικών και άλλων ιδιοτήτων του υλικού.
Οι μοναδικές ιδιότητες των υλικών με βάση τον άνθρακα και των γραφιτικών υλικών, όπως η χαμηλή πυκνότητα, η υψηλή θερμοκρασία τήξης, η εξαιρετική θερμική αγωγιμότητα, η αντίσταση στη διάβρωση καθώς επίσης και οι πολύ καλές μηχανικές ιδιότητες σε μεγάλο εύρος θερμοκρασιών μπορούν να τα καταστήσουν εξαιρετική επιλογή για μεγάλη ποικιλία εφαρμογών στη βιομηχανία και τις κατασκευές. Παρ’ όλα αυτά, οι ιδιαίτερες δυσκολίες και απαιτήσεις για τη συγκόλληση αυτών των δομών μεταξύ τους ή με άλλα υλικά όπως μέταλλα παραμένουν ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που περιορίζουν τη χρήση τους. Επιπλέον, αντίστοιχες και μεγαλύτερες δυσκολίες υπάρχουν και στην περίπτωση των νανοδομημένων υλικών με βάση τον άνθρακα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που προσφέρει η χρήση τους.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το περιοδικό γίνετε συνδρομητές.
