Στα πλαίσια της ευρύτερης προσπάθειας εξοικονόμησης ενέργειας εντός των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  τέθηκαν πρόσφατα σε εφαρμογή οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί για τον οικολογικό σχεδιασμό και την ενεργειακή σήμανση προϊόντων θέρμανσης νερού.

Το πρόβλημα της κατανάλωσης ενέργειας για την εξυπηρέτηση κτιρίων παραμένει ένα πολυσύνθετο τεχνικό και οικονομικό πρόβλημα. Σε όλο το διάστημα της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, από το 1994 ως το 2005, η αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας στα κτίρια κατοικιών, τα κτίρια γραφείων και τα δημόσια κτίρια εν γένει άγγιξε ρυθμούς της τάξης του 4% ετησίως, ακυρώνοντας ουσιαστικά τα αποτελέσματα των όποιων μέτρων εξοικονόμησης εφαρμόστηκαν στη δεκαετία του 1980 λόγω της πετρελαϊκής κρίσης.

Η χημική επεξεργασία του νερού αποσκοπεί στην αλλαγή της σύνθεσης του νερού μέσω της αντίδρασης με μια χημική ουσία. Για παράδειγμα, η χορήγηση στο ακατέργαστο νερό κατάλληλης δόσης όξινου ή αλκαλικού διαλύματος μπορεί να αλλάξει την τιμή pΗ των λυμάτων, η χορήγηση σε ένα σύστημα αντίστροφης όσμωσης ενός αναστολέα επικάθισης (scale inhibitor) αναστέλλει την καθίζηση αλάτων στο διάφραγμα της δοσομετρικής αντλίας, η κατάλληλη δοσολογία υποχλωριώδους νατρίου στο πόσιμο νερό μειώνει την ποσότητα των μικροοργανισμών, κ.λπ.